Patrimonia is ontstaan uit liefde voor de stad. Waar gaat jouw hart van kloppen?
Wanneer ik met mijn bootje door de grachten vaar zie je de stad van haar beste kant. Niet gehinderd door trams, fietsen of auto’s glijdt de geschiedenis aan je voorbij. Een van de magische plekken die ik ken is het Prinseneiland. Overdag al een juweeltje, maar ‘s avonds kan je, als je geluk hebt, een waar mirakel zien.
De zuidzijde van het eiland grenst aan de verhoogde treinbaan met daaronder de bogen. Wanneer het windstil en donker is, het water spiegelglad, je heel voorzichtig vaart om zo min mogelijk rimpels te veroorzaken…… dan spiegelt de betonnen kolossale trein constructie als een verborgen ingang onderwater. Een ingang naar een andere stad? Maar 1 of 2 x per jaar zijn de omstandigheden zo perfect dat je bijna over de rand van je boot wil stappen om van deze verborgen ingang gebruik te maken.
Welk gebouw is voor jouw ‘de parel van de stad’?
Over de jaren heb ik een bloemlezing aan verhalen gelezen, gehoord en verteld. sommige waren waar, sommige hadden een kern van waarheid andere gewoon leuk. Als ik er een moet kiezen is het wel het tragische verhaal van het Deutzenhofje (Prinsengracht 855-899).
Patrimonia gaat ook over de verhalen achter de gevels. Van welk verhaal gaat je hart smelten?
Het tragische verhaal van het Deutzenhofje: Weduwe Deutz had zo’n ruzie met haar zoon (Jan Meerman) dat zij na het overlijden van haar 2e echtgenote weer terug verhuisde naar Amsterdam. Om te voorkomen dat haar zoon meer zou erven dan hem wettelijk toekwam, besloot zij haar geld te gebruiken voor het bouwen van een hofje. Hier konden alleenstaande dames wonen, met uitkering en een toelage in natura als kaas, turf en boter.
Haar zoon heeft via diverse notariële verklaringen laten vastleggen dat zijn moeder gek was en door de duivel bezeten. Deze ruzie heeft Amsterdam een van haar mooiste hofjes opgeleverd.
Hoe vaak heb je Patrimonia als gespeeld? En wat maakt dat je denkt ‘dit moet iedereen meemaken!’
Het Spel heb ik inmiddels meer dan 100 x gespeeld. Tijdens de ontwikkeling van het spel is er wel het een en ander veranderd. Maar toen het mechanisme eenmaal stond werd het tijd om te gaan fine-tunen. Ik herinner me nog goed een avond vorige zomer dat we besloten in plaats van te vergaderen gewoon te gaan spelen. Deze avond ervaarde ik dat het spel diepgang heeft. Het speelt elke keer anders. De buren zullen het ook hebben gehoord, we hebben zo hard gelachen.
Voor Patrimonia waren jullie vreemden voor elkaar. In welke eigenschappen versterken jullie elkaar?
We kijken af en toe elkaar aan en verbazen ons hoe soepel alles gaat. Als ik 1 ding geleerd heb van dit project, dan is het dat ik leuke ideeën heb, maar dat ik anderen nodig heb om ze uit te kunnen voeren. Inmiddels zijn we dierbare vrienden, en dat is misschien wel het mooiste aan dit project.
Je bent een van de Patrimonians. Maar wat doe jij eigenlijk in het dagelijks leven?
Ik ben zelf momenteel “in between” jobs. Op het moment dat ik dit schrijf is er wel een grote mogelijkheid op een nieuwe baan. Dit heeft te maken met de verduurzaming van VVE’s. De functie is uitdagend, vrij en combineert een aantal van mijn sterke punten. Sales, Vastgoed en veel praten.