Patrimonia is ontstaan uit liefde voor de stad. Waar gaat jouw hart van kloppen?
Op zondagochtend door Amsterdam fietsen. Wanneer de stad langzaam ontwaakt, rust op straat, stille grachten, de zon op de geveltjes. Maar ook de opvliegende duiven wanneer je de dam oversteekt, de door het Victoriahotel ingekapselde huisjes, de fietsflat bij centraal, onder het Rijksmuseum door en het Boomzagertje in het Leidsebosje.
Welk gebouw is voor jouw ‘de parel van de stad’?
Het is onmogelijk maar één pareltje te noemen, er zijn zo ontzettend veel mooie gebouwen in Amsterdam. Qua historische gelaagdheid vind ik The Grand heel erg mooi.Van klooster via o.a. admiraliteitszetel en stadhuis naar grand hotel.
Patrimonia gaat ook over de verhalen achter de gevels. Van welk verhaal gaat je hart smelten?
Het Huis met de Hoofden – Keizersgracht 123, anno 1622 –
Dit monument dankt haar naam aan de zes hoofden op de voorgevel. Grappig want deze hoofden zijn pas later geplaatst, aanvankelijk was het dus een huis zonder hoofden.
Nu worden deze hoofden aangeduid als de Romeinse goden Apollo, Ceres, Mercurius, Minerva, Bacchus en Diana. Maar de legende vertelt dat op een donkere avond, toen de heer des huizes met het gezin uit was, een stel rovers via de kelder het huis probeerden binnen te dringen. Het dienstmeisje Anna was vastbesloten dit niet te laten gebeuren. De rovers staken één voor één hun hoofd door het luik naar binnen, maar daar stond Anna. Met een groot mes sloeg zij iedere rover het hoofd af, zes stuks in het totaal. Als eerbetoon aan de dappere Anna liet de heer des huizes deze hoofden in steen op de gevel plaatsen.
Hoe vaak heb je Patrimonia als gespeeld? En wat maakt dat je denkt ‘dit moet iedereen meemaken!’
Dit spel heb ik vaker gespeeld dan welk ander spel ook en niet een keer is het hetzelfde. Natuurlijk is het leuk dat je Amsterdam herkent en kunnen de weetjes op de monumentenkaarten je verrassen. Maar het is vooral een leuk bordspel waarin je elkaar ontzettend kan dwarszitten, het ieder moment totaal omgedraaid kan worden en je met tranen van het lachen kan winnen of verliezen.
Voor Patrimonia waren jullie vreemden voor elkaar. In welke eigenschappen versterken jullie elkaar?
Otto’s out-of-the-box, Esthers oog voor detail, Johns veelzijdigheid, mijn verbindingskracht. We vullen elkaar aan en houden elkaar op het juiste spoor. We sparren, slijpen, botsen, steunen, leren, groeien. Zonder elkaar was Patrimonia er nooit geweest.
Je bent een van de Patrimonians. Maar wat doe jij eigenlijk in het dagelijks leven?
In het dagelijks leven heb ik blijkbaar een voorkeur voor mooie, witte, vierkanten gebouwen van de architect Daniël Stalpeart. Zo werk ik voor Stadsherstel in de Amstelkerk en sta ik als museumdocent in het Scheepvaartmuseum. Verder speel ik zo nu en dan kindervoorstellingen op het landgoed van Herman van Veen: De Paltz.
Heel afwisselende werkzaamheden met een duidelijke rode draad: het vertellen van verhalen.
En gelukkig mag ik dat met Patrimonia ook weer op geheel andere wijze doen.