Als onverwachte parel aan de gracht. Te midden van de statige woningen aan de Prinsengracht staat voor wie goed kijkt een bijzonder geslaagd neoclassicistisch bouwwerk.
Deze kolos aan de Prinsengracht verstopt achter zijn gevel een verrassend interieur. Een grootse koepel, authentieke plafondschilderingen en weidse akoestiek; in De Duif beland je vanzelf in hoger sferen. Het gebouw is een markering van de bewogen geschiedenis van katholieken in Amsterdam. Katholieken mochten tot ver in de 18e eeuw de godsdienst alleen beoefenen als hun kerk onzichtbaar was vanaf de openbare weg. In de Kerkstraat kwamen ze bijeen in een gebouw dat ze het Vredesduifje noemden. Vanaf 1795 werd katholiek weer in het openbaar toegestaan; de gemeente van het Vredesduifje was de eerste in Amsterdam die daar gebruik van maakte. Ze kochten de grond aan de Prinsengracht waarop in 1853 De Duif werd gebouwd. Architect Theo Molkenboer ontwierp het voor zijn doen opvallend uitbundige barokke gebouw. Ondanks dat Jos Brink er preekte, verminderde het aantal parochianen in de jaren ’70 en stootte het Bisdom de kerk af. De Duif raakte ernstig in verval. Tot 2000 was de gevel letterlijk ingepakt. Twee jaar later kwam de kerk door restauratie eindelijk weer bij een breder publiek in beeld. Nu genieten velen er van concerten, lezingen, een bruiloft of een ander bijzonder feest georganiseerd door www.stadsherstel.nl/cultuuragenda
